مشکات آسمانی

ما و امام زمان

اشاره : بحث امام زمان علیه السلام مجموعه ای است از سخنرانی های استاد محمد شجاعی که پس از پیاده شدن ویرایش گردیده وتقدیم خوانندگان عزیز می گردد:

معصومین ؛ چراغهای راهنمای سعادت

در مباحث راه شناسی آموختیم که نظام خلقت، نظامی کاملاً ریاضی و قانونمند بوده و هر کدام از مخلوقات خداوند در هر یک از چهار مرحله زیستی که شامل تعريف، راه اندازي، بهره برداري و اصلاح بعد از خرابي است، نيازمند حمایت و هدایت متخصصی آگاه و قدرتمند می باشد.

هدايت انسان نیز به عنوان پيچيده ترين و کاملترین مخلوق پروردگار، به هفت گروه از علوم تخصصی نیازمند است. پنج دسته از این علوم که مربوط به زندگي دنيايي انسانهاست، عبارتند از؛ علوم شناخت جسم ، روح ، رابطه جسم و روح ، تعامل جهان طبيعت با جسم و تعامل جهان طبیعت با روح.

1-انسان از كجا آمده است؟

همه ما به یقین می دانیم که به جز پروردگاری که خلقت انسان به دستان او صورت گرفته و به تمام احوالات و ظرائف وجودی او آگاه است، کسی براین هفت گروه از اطلاعات احاطه کامل ندارد. اوست که از خلقت اولين انسان،به فکر هدایت و سعادت ابدی اش بوده و همان اولین بشر خلق شده را برای این رسالت بزرگ برگزید و او را به تمام علوم هفت گانه آگاه نمود؛

وَ عَلَّمَ آدَمَ االاَسماءَ كُلها… سوره بقره،آیه 31

و او تمام نامها را به آدم آموخت…

و به همین ترتیب 124 هزار پيامبر معصوم و متخصص را پی در پی برای هدایت انسانها به استخدام خویش درآورده و آنها را مظاهر تمام نمای خود قرار داد، تا بشر لحظه اي بدون برنامه و بدون راهبر نماندکه اگر جز اين بود، باید در هدفدار بودن جهان خلقت شک می کردیم.

خداوند آخرین و کاملترین آیین خویش را با نام اسلام،توسط حضرت محمد صلی الله علیه و آله، که خاتم پیامبران است،بر زمینیان عرضه فرمود و به این ترتیب مسیر نبوت به انتهای خویش رسید. از آن پس مسئولیت ادامه راه و هدایت مردم، بر دوش امامان معصومی قرار گرفت که همگی از اهل بیت پیامبر اسلام و پدران فطری و حقیقی مردم بودند.

این واقعه بزرگ تاریخی، در روز عيد غدیرخم حادث شده و به استناد آن عید مبارک، خداوند تكليف بشريت را تا قيامت نسبت به متخصصین الهي مشخص نمود. پذیرفتن حق ولایت معصومین و اطاعت از آنها در مسیر تولدی سالم به آخرت و یاری رساندن به آنها در حفظ و اجرای دین خداوند، از وظایف ما شیعیان می باشد.

پذیرفتن هر ولایتی غیر از آنانکه مظاهر تام خداوند هستند، خارج از شان انسانی بوده و شقاوتی ابدی را به دنبال خواهد داشت.

شیطان از معصومین می هراسد.

هدف نهایی شيطان،گمراهی انسانها از مسیر مستقیمی است که به سعادت منتهی می شود. از آنجایی كه او جايگاه هدایتی معصومین را در این مسیر خوب مي شناسد وبه یقین می داند هر انسانی که خویش را به این دوازده نور روشنگر بسپارد، به سعادتی ابدی دست یافته است، از پذیرش ولايت اهل بيت توسط تک تک ما وحشت داشته و به هر صورتی سعی در عدم پذیرش ولایت این انوار راهگشا از سوی ما دارد.

اما خوب است که بدانیم، افراد بسياري در طول تاريخ سعی داشتند تا با حذف معصوم و مستقل از راهنمایی های آنهابه ارتباطات عمیق معنوی و مراتب بلند عرفان دست یابند.از همین رو ولايت معصوم را از برنامه هاي علمي و عبادي زندگی شان حذف نمودند، تا بتوانند بدون تعلق خاطر و فارغ از هر گونه مسئوليتی نسبت به معصوم و بخصوص امام زمان عصر خویش به طی مسیر بپردازند. اما دریغ از آنکه طی کردن چنین راه پرخطری بدون راهبر قطعاً به بیراهه خواهد رسید!

فراموش نکنیم که بدون درک جایگاه معصومین در این راه و پذيرش فرامين آنها و توجه به وظایفمان در قبالشان، نه تنها هرگزبه توحيد نخواهیم رسيد، بلکه به شرک نزدیک خواهیم شد.

موحد شدن، بدون توجه به امامی که مظهر کامل خداوند در هر عصری است و بدون یاری او کاملاً بی معنا و غیرممکن است.

اگر شیطان در مرحله اول، یعنی مرحله پذیرش ولایت معصوم شکست خورد، فعالیتش را به مراحل بعد کشانده و بعد ازاندکی رشد علمي و معنوي، فرد رانسبت به یاری گرفتن از اهل بيت بي توجه مي نماید. در این مواقع فرد تواضعش را در برابر معصومین از دست داده و خود را از راهنمایی ها و دستورات آنها برای بقیه راه بی نیاز می بیند. اما متاسفانه اهداف شیطان محقق شده و آن فرد هرگز موفق و سلامت به مقصد نخواهد رسید.

اگر كيفيت ارتباط ما در عصر حاضر با امام زمانمان حضرت اباصالح المهدیعلیه السلامپذيرفته نگردد، بقیه عبادات و اعمال معنوی نیز رشدی در سیر الی الله برای ما ایجاد نخواهد کرد.

بايد بتوانيم فاصله هایی را که میان ما و امام زمان افتاده حذف کنیم و به مقام رضايت ایشان که نماینده انحصاری خداوند در روی زمینند، نزدیک شویم.تنها به این سبب است که می توانیم خداوند را نیز از خودمان راضی نماییم.

ايمان، تقوا، رعایت اصول انسانی در تعاملات زندگی و مخصوصاً میزان صداقت و اخلاص ما در نیات و اعمالمان می توانند به افزایش کیفیت ارتباطمان با حضرت کمک کنند.

از خاطر نبریم که هرگز شان انسانی ما نمی پذیرد تا از غیر معصوم برنامه زندگی دریافت نماید. کسب هرفرمول و قواعدی از سوی غير معصوم،زندگی و سعادت ما را دچار اختلال خواهد نمود. امروزه كه بشر تصمیم گرفته باتدابير خویش پيش رفته و جهانی را اداره کند، شاهدفجیع ترین انواع ظلم و فساد در حق انسانهایی هستیم که هر کدام تجلی خداوند در زمین بوده و در نزد او بسیار عزتمندند.

چقدر از عمرمان را ارزشمند زیسته ایم؟

امام معصوم در هر عصر، نماينده و خليفه مطلق الهي در زمین است. عدم درك صحيح ما از چنین جایگاهی، ناشي از ضعف مادر خداشناسي است. کسب معرفت و علم صحیح به خداوند و جهان خلقت، دید ما را از یک نگاه عادی و تکراری به یک نگاه عمیق و خردمندانه تبدیل خواهد کرد. اینگونه است که عظمت رب العالمين همه قلبمان را احاطه خواهد کرد.

امام معصوم تجلی کامل علم خداوند در یک وجود مادی است که درست همانند خداوند بر تمام عوالم خلقت، احاطه و اشراف دارد. میزان سنجش ارزشمندی حيات ما در میزان ارتباط صحیح ما با پروردگارمان معنا مي يابد.و از آنجایی که جز دست در دست امام زمان نمی توان به شناخت صحیح از خداوند و سپس به یک ارتباط رشد دهنده رسید، شایسته است اینگونه بگوییم که مبنای رشد انساني و میزان ارزشمندی زندگی ما بستگي به مقدار و کیفیت ارتباط ما با راهنمای بزرگ عالم هستی و آئینه تمام قد خداوند در جهان خلقت دارد. بنابراین هر چه به امام زمان نزدیکتر شده و سرمشقهایش را در لحظه به لحظه زندگی بیشتر اجرا کنیم، یقیناً به کمال و سعادت ابدی که همان هم آغوشی با پروردگار است نزدیکتر شده ایم.

حضرت مهدی می فرمایند: اينكه ازشما استمداد مي كنيم، براي خودمان نيست. استمداد ما براي نزديكي (تشبه) شما به ماست… و تشبه به مظهر خداوند همان تشبه به خود خداوند می باشد.

با این توصیفات کمی با خودمان بیندیشیم میزان ارزشمندی حیات ما تاکنون چقدر بوده است؟

جهان باید به دستان چه کسی اداره شود؟

تاکنون آموختیم که هیچ انسانی ظرفیت، علم و کمال امام معصوم را ندارد. آیا وقت آن نیست که اقرار کنیم هیچ انسانی نیز به اندازه او شایستگی حاکمیت و رهبری بر مردم را ندارد؟ آیا کسی که به تمام جوانب وجودی انسان آگاه بوده و تمام سعادت دنیا و آخرتش را می شناسدشایسته حاکمیت بر جهان هستی نیست؟

اینجاست که معنای عبارت مصیبت اعظم را که در زیارت عاشورا آمده به خوبی درک می کنیم. بزرگترين مصيبت براي انسانها حذف امام معصوم از جامعه و دور ماندن از رهبري ديني و فطری است. تمام مشکلات بشر نیز در عصر حاضر ناشی از همین فقدان است.

پس قضاوت کنید؛ آیا اعتقاد شیعیان به امامت و رهبري امام معصوم در جامعه، متعصبانه است؟… آیا عقل و فطرت بر لزوم این رهبری گواهی نمی دهند؟

صفحات: 1· 2