مشکات آسمانی

نواع تولد در دنيا و آخرت: 1 ـ ناقص، 2 ـ بيمار، 3 ـ ضعيف، 4 ـ سالم، 5 ـ سالم قوي
1 ـ تولد ناقص
اگر جنين در رحم مادر، در مجرا و مسير حركت و رشد صحيح خود قرار نگيرد، ناقص‌الخلقه متولد مي‌شود و هنگام تولد، مثلاً چشم، گوش، دست و پا يا ساير عضوهاي اصلي را ندارد. چون اين نقص‌ها «برطرف‌كردني» نيستند، انسان همه عمر در عذاب است.
نبايد اين نقص‌ها را به حساب خداوند گذاشت، بلكه عوامل مختلفي از جمله جهالت پدر و مادر يا عوامل خارجي مثل جنگ و … در اين نوع تولد مؤثر است. ضمناً خداوند قوانين تولد سالم را از طريق پيامبر صلوات الله علیه و ائمه: آموزش داده است. در احاديث آمده كه چه كنيد تا فرزند شما زيبا، عاقل، باهوش و سالم متولد شود.
اين نوع تولد در آخرت، مخصوص سه گروه است: 1 ـ كفار، 2 ـ منافقين، 3 ـ مشركين
علت عذاب ناقص‌الخلقه‌ها در دنيا و آخرت
در دنيا و آخرت قوانيني حاكم است كه هركس آن‌ها را رعايت كند، از عذاب در امان است وگرنه مشمول عذاب خواهد شد.
مثلاً در دنيا قانون طول موج وجود دارد. پس كسي كه ابزار گوش را در رحم مادر تهيه نكرده، نمي‌تواند صداها را از طريق امواج بشنود. كسي كه چشم تهيه نكرده، ابعاد رنگ‌ها، زيبايي‌ها و… را درك نمي‌كند. كسي كه دست و پا تهيه نكرده در عذاب است. اما همان‌گونه كه جنين تا وقتي كه در رحم مادر بود، عذاب نمي‌كشيد، انسان هم تا وقتي كه در دنيا به سر مي‌برد، عذاب آخرت را نمي‌كشد. دليلش اين است كه جنين در شرايط زيستي رحم، نيازي به ابزارهاي دنيايي نداشته است.
روحي كه ناقص‌الخلقه به آخرت منتقل شود و ابزار منطبق با شرايط زيستي آخرت را در دنيا تهيه نكند، تا ابد زندگي پر عذابي دارد. اما روحي كه با ابزارهاي منطبق با اصول زيستي آخرتي پيوند خورده، تا ابد با شادي و نشاط زندگي مي‌كند.
2 ـ تولد بيمار
بيماري‌هاي دنيا: اگر جنين در مسير حركت و رشد طبيعي قرار نگيرد، نوزاد هنگام تولد، هرچند كه عضوهاي اصلي را دارد، اما بعضي بيماري‌ها را هم دارد. مثل يرقان، گرفتگي يك رگ قلب، كج بودن استخوان دست، پا، يا دررفتگي لگن. ويژگي اين بيماري‌ها اين است كه «برطرف‌كردني» هستند.
نوزاد بيمار تا زماني كه يك، دو يا چند بيماري كه از رحم مادر با خود آورده برطرف نشود، در عذاب است. درمان برخي بيماري‌ها كوتاه مدت و برخي طولاني خواهد بود. اين بيمار تا زمان كسب سلامتي نمي‌تواند به كودكان سالم بپيوندد. (نوعي زندان)
بيماري‌هاي آخرت: در تولد بيمار، روح انسان هنگام انتقال، ناقص (همراه با شرك، كفر يا نفاق) نيست، بلكه با يك يا چند نوع بيماري متولد مي‌شود، ‌مثل حسادت، كبر، سوء خلق، زودرنجي، بدهكاري ،حق‌الناس، ضعف ارتباط با ديگران و…
روح متولد شده، بسته به نوع و تعداد بيماري‌هايي كه با خودش به همراه دارد، دو عامل عذاب و معطلي را براي درمان تحمل مي‌كند و تا زماني‌كه سلامت كامل (شرايط زيستي بهشت) را كسب نكند، شايستگي ورود به بهشت را پيدا نمي‌كند. به همين دليل خداوند دنيا را به خاطر دارا بودن قابليت رحمي نسبت به آخرت، محل مناسبي براي درمان ما معرفي نموده و ما را به تلاش براي كسب قلب سليم و زدودن آلودگي‌هاي روح دعوت مي‌نمايد. از طرفي دوران جواني، اهميت بسزايي در خودسازي دارد، چرا كه بيماري‌ها هنوز در روح انسان عميقاً ريشه ندوانيده‌اند و با تلاش كم‌تر و در زمان كوتاه‌تر قابل درمانند.
اما اگر انسان در دنيا بيماري‌هاي روح را درمان نكند، حتي اگر به مقام «سعد» (از اصحاب پيامبر9) برسد، گرفتار عذاب شديد قبر خواهد شد.
3 ـ تولد ضعيف: برخي نوزادها نه ناقص و نه بيمارند، بلكه ضعيف هستند و قادر به ملحق شدن به زندگي عادي دنيا نيستند. آنها را در دستگاه قرار مي‌دهند تا با دارو تقويت شوند.
روح در اين تولد، با نقص يا بيماري منتقل نمي‌شود، بلكه همانند نوزادي سالم ولي ضعيف به برزخ منتقل و متولد مي‌گردد. ضعف‌هاي اعتقادي در دنيا مثل ضعف در توحيد، نبوت و… چنين تولدي را در پي دارد.
اما روح متولد شده، پس از طي مراحل آموزشي، آمادگي ورود به بهشت را كسب مي‌نمايد. نوع آموزش‌ها نيز به نوع و درجه ضعف روح منتقل شده بستگي دارد.
درمان قبل از تولد به دنيا و آخرت
خداوند در رحم دنيا «وسايلي» را فراهم آورده تا ضعف مؤمنان را قبل از تولد به عالم برزخ درمان كند. استفاده از اين وسايل، ما را در كسب «قلب سليم» مدد مي‌رساند. يكي از اين وسايل، توسل به معصومين: است كه فرمود: «نحن الوسيله ـ ما وسيله‌ايم.»
اين وسايل در مورد افرادي كه بيماري‌شان شديد است، كارساز نمي‌شود و آن‌ها با بيماري و ضعف به عالم برزخ متولد مي‌شوند و كار در آن‌جا سخت‌تر است.
اين درمان شبيه درمان‌هايي است كه در مورد جنين بيمار انجام مي‌شود. جنين را از رحم مادر بيرون مي‌آورند، قلب، كليه يا بيماري ديگرش را درمان كرده و به رحم مادر برمي‌گردانند تا به رشد طبيعي خود ادامه دهد و سالم متولد شود.
4 ـ تولد سالم
اين تولد نه ناقص است، نه بيمار و نه ضعيف، بلكه «سالم» است.
انسان‌هايي كه سالم به برزخ متولد مي‌شوند، در دنيا اهل مراقبت نفس بوده و متوجه اعمال خويش مي‌باشند. زماني كه روحشان به گناهي آلوده شد، با توبه و استغفار به درمان بيماري مي‌پردازند و در صورت ايجاد هر شك و شبهه‌اي در مسائل عقيدتي، سريعاً نسبت به رفع ضعفشان اقدام مي‌كنند. در نتيجه در هنگام تولد با به همراه داشتن «قلبي سليم»، دچار معطلي و عذاب براي درمان نخواهند شد و به بهشت ابدي خداوند داخل مي‌گردند.
5ـ تولد قوي
الف)‌ تولد قوي از رحم به دنيا:
در اين تولد، جنين به دليل آمادگي‌هايي كه داشته و آمادگي‌هاي خود رحم، رشد مناسبي در رحم كرده است. به همين دليل، بعد از تولد، از نوزادهاي سالم ديگر، بهره‌برداري بيشتري از دنيا مي‌كند.
والدين در 6 ويژگي جنين مؤثرند: 1 ـ سلامت، 2 ـ قدرت، 3 ـ زيبايي، 4 ـ‌اخلاق، 5 ـ هوش، 6 ـ عقل
برخي عواملي كه در اين 6 مورد تأثير دارند: 1 ـ زمان آميزش و بسته شدن نطفه، 2 ـ مكان آميزش، 3 ـ نحوه آميزش،
4 ـ غذاي قبل از آميزش، 5 ـ آمادگي روحي و ذكرهاي قبل از آميزش، 6 ـ مراقبت‌هاي دوران بارداري
ب) تولد قوي از دنيا به آخرت:
در اين تولد، روح در كسب معنويات دنيا، سعي مي‌كند بهترين‌ها باشد. در مقابل آلودگي‌هاي ظاهر و باطن حساس است. در صادرات و واردات قلبي،‌اهل پاكي و مراقبت است. چنين روح‌هايي «السابقون السابقون» هستند و در خوبي‌ها از ديگران سبقت مي‌گيرند. احكام خدا را بر زندگي و تمايلات خود حاكم مي‌كنند. نيازهاي آخرتي خود را فداي دنيا نمي‌كنند. چون عمر گران‌ترين سرمايه‌ كسب و تهيه از دنيا است و پس از تولد (مرگ) بايد در زمان بسيار طولاني، ثانيه به ثانيه‌ آن را حساب پس بدهند، اين‌گونه روح‌ها در مصرف بيهوده و نادرست عمر بخل مي‌ورزند. آن‌ها سعي مي‌كنند در دنيا حساب شده و منظم زندگي كنند و با ابديت انس بگيرند تا مرگ برايشان غريب و وحشتناك نباشد، بلكه عزيز و دوست‌داشتني باشد.
تولد سالم چگونه به‌دست مي‌آيد؟
پس از تولد در آخرت (مرگ)، هيچ‌يك از چيزهايي كه در دنيا براي كسب آن‌ها وقت گذاشته‌ايم به درد ما نمي‌خورند، مگر «الا من اتي الله بقلب سليم ـ مگر كسي كه قلب سليم با خود بياورد.» «قلب سليم» تنها از راه كنترل غرايز و تمايلات نباتي و حيواني، و به كمال رساندن استعدادهاي انساني به‌دست مي‌آيد كه خداوند براي آن‌ها خود را «احسن الخالقين» ناميده، نه براي استعدادهاي نباتي و حيواني.
شناخت محسوسات دنيا، براي درك كمالات انساني
محسوسات دنيا چهار دسته هستند و هر يك داراي كمال مخصوص خود هستند.
1 ـ جمادات: خاصيت عنصري دارند، رنگ و شكل مي‌پذيرند و فضا را اشغال مي‌كنند.
2 ـ نباتات: علاوه بر كمالات جمادات، رشد و توليدمثل مي‌كنند و زيبايي و قدرت بدني دارند.
3 ـ حيوانات: علاوه بر كمالات جمادات و نباتات، غريزه، غضب، شهوت و عاطفه دارند و به همنوع كمك مي‌كنند.
4 ـ انسان‌ها: علاوه بر كمالات نباتات و حيوانات، استعداد اشرف مخلوقات شدن دارند كه ساير موجودات هرچه‌قدر هم تلاش كنند، به اين مقام نمي‌رسند.
[1]بحار ج 74 ص 268
[2] سوره شعراآیه 89-88
[3] بحارالانوار ج75 ص 67

صفحات: 1· 2· 3