مشکات آسمانی

قرآن كریم در بسیاری از آیات خود، اصول و آداب سخن گفتن را مورد اشاره قرار داده است كه در این مقاله، برخی از آن‌‌ها را ذكر می‌كنیم.

1- سلام و درود

«إِلاَّ قیلاً سَلاماً سَلاما» «سخنی جز سلام و درود نیست.»[1]

نوع و جنس گفتار ما باید به گونه‌ای باشد که طرف مقابل‌مان اذیت نشود. نوعِ کلام باید حیات بخش باشد و صدمه‌ای به طرف مقابل نرساند.

2- پرهیز از لغو

«لا یَسْمَعُونَ فیها لَغْواً وَ لا تَأْثیماً» «در آنجا نه بیهوده‌ای می‌شنوند و نه [سخنی] گناه آلود.»[2]

گفتار ما لغو نباشد،‌ حرفی باشد که منفعت عقلایی اعم از معنوی یا مادی بر آن بار شود. گاهی اوقات زیاده‌گویی و تأکید و تکرار می‌تواند لغو باشد.

ادامه »

انتظار حالتی است که در نفس انسان پدیدار می شودو بیانگر اشتیاق شخص منتظِر از امر مورد انتظار است. اما در مذهب تشیع انتظار، فرهنگی است که حکایت از وظیـفه ای دارد. تا حـدی که  با شنیـدن واژه ی  انتـظار ناخودآگاه نام مقدس مهدی موعود نیز به اذهان متبادر می گردد.

درباره ی این واژه‌ی مقدس نظریات متعددی مطرح شده است که کثرت آن ها بیانگر اهمیت بالای آن است. به حدی که در بیان امامان معصوم (علیهم السلام) انتظار فرج به عنوان بالاترین اعمال بندگان معرفی شده است.
در این میان امیرمۆمنان امام علی (علیه الصلاه و السلام) بنابر آنچه در کتاب شریف نهج البلاغه ثبت گردیده فرمایشاتی فرموده است که دو علامت از علائم انسان هایی است که این امر مقدس را باور ندارند.
بنابر فرمایش آن حضرت (علیه السلام) انسان هایى كه منتظر نیستند، و آینده زمین را از آن وارثان انبیاء نمى‌دانند، دو گروه هستند

صفحات: 1· 2

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ انسان در هر زمان وظایف و تکالیفی بر عهده دارد که لازم است در مرحله ی اول نسبت به آن ها، شناخت پیدا نموده و سپس در جهت إعمال آن ها گام بردارد ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ   یکی از این وظایف که متعلق به دوران غیبت کبری می باشد، کسب آمادگی برای ظهور امام غریب؛ حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که در این مقال خلاصه ی نظر چند تن از مراجع عظام و علماء اعلام در این باره مطرح می شود. چه آن که خداوند حکیم می فرماید:فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ ( النحل 43 / الأنبیاء 7 ) اگر نمی دانید از اهل دانش بپرسید. آیة الله صافی گلپایگانی:بی اعتنائی به علائق دنیوی آیة الله مكارم شیرازی:خودسازی و آماده باش كامل فكری و اخلاقی مادّی ومعنوی آیة الله نوری همدانی:تسلّط بر هواهای نفسانی و فداكاری و گذشت فراوان

حرف دل

«فَاذْكُرُونِی أَذْكُرْكُمْ »؛ پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم.(سوره بقره،آیه 152)

الهی،«ای کریمی که بخشنده عطایی! و ای حکیمی که پوشنده خطایی!»

گفتی تو را یاد کنم و جان خویش از هر چه تعلق آزاد.

الهی! حجاب عصیان از پیش دیدگانم بردار و بند نسیان از زبانم بگشا،

تا بیانم مأنوس با «أفضل الذّکر لا اله الا الله» و نهانم مشغول «افضل الدعاء الحمد لله» گردد.

حمد و سپاس مخصوص پروردگار جهانیان است!

«وَاشْكُرُواْ لِی وَلاَ تَكْفُرُونِ » ؛ و شکر نعمت به جای آرید و کفران نعمت نکنید.(سوره بقره،آه 152)

خدایا،هیچ چیز جز شکر تو نمی دانم و آنی از ذکر تو باز نمی مانم.«ای احدی که در ذات و صفات بی همتایی!و ای قادری که خدایی را سزایی !دلی ده که در شکر تو جان بازم و جانی ده که کار آن جهان سازم»